6 Eylül 2010 Pazartesi

Süper bir ilişkinin git gide dipi görmesine şahit oluyorum.
Kelimelerin, sözlerin, planların, hayallerin anlamını kaybedebileceğini öğreniyorum.
"Bilmiyorum" cevabının renksizliğini, "meşgul telefon sesinin" insanı nasıl ağlatabileceğini görüyorum.

Bu kadar sinirli, bu kadar gelecek kaygısına sahip olmasam, bu kadar sulu göz, bu kadar sert, bu kadar sözünü esirgemeyen bir insan olsaydım belki de her şey benim için güzel olabilirdi...

2 yorum:

  1. bir de aramak isteyip arayamamak var, başa bela. ne yapacağız bilemedim.

    YanıtlaSil
  2. heh. bugünkü durumumda bu. telefonu ısırıyorum sırf mesaj atmamak, aramamak için.

    YanıtlaSil

Üşenmeyip yorumladığın için teşekkürler. (: