Yeniliğe açık değilim.
Saçma sapan şeylerde baş gösteriyor mesela bu.
Odamın düzeninden tut, bilgisayardaki masaüstümdekilerin sırası hatta arka planına kadar.
Olmuyor yani.
Hayatıma yeni bi şey girdi mi yeni bir şey oldu mu kanım çekiliyor.
Bu bi ister obje olsun ister bi insan olsun.
Bir de fark ettim ki geçmiş ne kadar canımı yaksa da ben hayatıma giren her şeyde geçmişten bi şeyler arıyorum. Nasıl bir saçmalık nasıl bir psikoloji bu bilmiyorum. Eğer bu teşhisi koyulmuş bir hastalıksa söyleyin bana.
O yeni şey her neyse hele hele bir insansa bana geçmişten bi şeyleri anımsatmalı. Onda bunu bulmalıyım görmeliyim.
"o zaman daha mı çabuk alışıyorsun ona ?" derseniz hayır söz konusu daha çabuk alışmak da değil söz konusu sadece onu kabul edebilmek.
Ben bunları neden yazdım ?
14şubatta beynimde geçmiş, elimde kandil simidiyle aklıma geldi, yazıverdim.
Sevgililer gününüz mübarek ola.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Üşenmeyip yorumladığın için teşekkürler. (: