19 Şubat 2017 Pazar

19022017

Aklımda tamamen bir ses edip çıkmak vardı, blog temasının içine sıçmak sonra gerçekleşti. 9 senedir hala istediği blog düzenine geçmiş olmamak da bana yakışan bir hareket bence de.

Nbr?

Seni galiba ilk defa bu kadar uzun süre boşladım. Ne yalan söyleyeyim her sene başında olduğu gibi " bu sene bloga daha sık yazacağım" cümlesi daha aklımdan geçerken "kandırma lan kendini" dedim. Oysa ki yazacak, buraya not düşecek bir sürü şey oldu. Biraz her gün raporlarla uğraşmaktan bıkmaktan buraya gelemezdim biraz üşengeçlikten biraz benim salaklığımdan. Ama şimdi buraya not düşmek istediklerim var.

Geçen hafta "günün birinde elbet giderim ya hiç acelesi. yok" dediğim bir ülkenin sokaklarında aşırı yürümekten ağlanırken bir yandan da süprizlerle dolu sevgilime hayranlığım giderek artıyordu: ADAM DAĞLARI TEPELERİ YÜRÜYOR AMA YORULMUYOR YA. Şaka bir yana hoş süprizinden ötürü memnundum, ikimizde bu tatili hak etmiştik. İnsan ne kadar sevdiği bir işte de çalışsa arada kaçamak yapıp dinlemek istiyor.

Planların pek de sevgilimin düşündüğü gibi geçmediği, mobil haritası servisinden havanın durumuna kadar her şeyin delirdiği bir anda ama yine de inanılmaz tatlış bir restaurantta dünyanın en güzel evlenme teklifini alırken aşırı ağladım. Gülme ve ağlama eşiğim düşük benim. Mutluyken de ağlayabiliyorum.

Bugün onunla ilk buluştuğumuz günün 6.yılı. Hayatımdaki her insanın hayatıma kendince güzelliklerle geldiğine inanırım. Onunkisinin çok daha farklı olacağı 6 yıl önce bugün hissetmiştim. Hislerimin beni yanıltmadığı ender günlerden biri oldu.

Çorba gibi yazıdan, bana yazmanın iyi geldiğini kendime hatırlatarak bol bol yazdığım zamanlara giriş yapmayı umarak bitiriyorum. He bir de bu burada dursun.





Öpüldün.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Üşenmeyip yorumladığın için teşekkürler. (: