Geçen yazda annem tatile gidince babamla birlikte evde kalmıştım ama bu kadar sıkılmamıştım.

İki gündür internette kim dgs'de kaç net yaptı, kaç puanla neresi alıyor diye bakınıyorum.
Sınavdan çıktıktan sonra bakmicam kim ne yaptıysa yaptı dedim, kendi netlerime bakmaya çalıştığımda da soruların çoğunu hatrlamadığım için kendi netlerime de bakmadım. Lakin iki gündür neden millet ne yapmış derdine neden düştüm bilmiyorum.
Bir çok insanın netlerini şişire şişire yazıdğından fazlasıyla eminim ama kafaya çok fazla taktım.
Özel okul puanlarına ve fiyatlarına bakınca daha da canım sıkıldı.
İş başvurularında kullandığım mail adresimde olumlu ya da olumsuz bir mail göremeyince daha daha canım sıkılınca soluğu telefonda annemi ararken aldım. Telefon çıkan anneannemdi ve böğüre böğüre ağlamaya başladım. Annemden panikten beni dinleyemedi bile. Sonrasında annem aldı telefonu. Dgs'de bir bok yiyemeyeceğimden kesin bi yere yerleşemicemden sonrasında iş de bulamicamı hiç bir haltta yaramayan bir insan olduğumu, çok bunaldım hadi dışarı çıkalım diyecek arkadaş sayımın 3 olduğunu ve bu arkadaşlarımın birinin annem birinin pamuğum birinin de meleğim olmasını, meleğimin apar topar Sinop'a gittiğini, pamuğumla şu an buluşmak istemediğimi ve anneminde beni bırakıp tatillere gitmesinin beni daha çok üzdüğünü söyledim. (ciddi ciddi arkadaşım yokmuş bunu anladım... ) Anneminde akabinde hadi kalk bir kaç günlüğüne Sinop'a gel demesi beni neden daha fazla ağlattı bilemiyorum. 12 saat yoldan olabilir sanırım.
Aldığım ilaçların beni daha fazla sersemletmesinden dert yandım sonrasında sen her zaman birileriyle dışarı çıkmasın ki tek başına çık kızım alışveriş yap cümlesine insanlar üstüme üstüme geliyor kendimi nasıl eve atacağımı şaşırıyorum diye cevap verdim.
Sonrasında biraz daha telefonda böğürüp kapattım. En son annemin bişeyler yap, yaz dediğini hatırlıyorum. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra bunları yazmaya başladım. Rahatladım mı bilemiyorum ama. Depresyon uzun ince bir köprüyse ben bu köprünün ortasında kala kaldım ne gidebiliyorum ileriye ne de geriye dönebiliyorum. Aşağı düşmekten korkuyorum...