Ben bugün. -9 -İlk2.

Kozmoslarda onu ilk gördüğüm andan saniyeler sonra bana sarılmasının üstünden bugün tam 2 yıl geçti.
O soğukta hem bir yandan şaşkınlık hem de heyecanla kendimizi Starbucks'a atarken aklımda hep "bir sonraki görüşme ne zaman olur ki acaba, ya bir daha görüşmek istemezse?" cümlesi geçerken kahveler alınmış yerimize oturmuştuk bile.
Yakın zamanda sanırım twitter'da okumuştum "sevdiğim insanlara kahve içirip 40yıl kitleyesim var."  Bu da bir nevi öyleydi sanırım. 4 saatin 4dakika kadar kısacık geçtiği süre zarfı içerisinde hayatımın kitabı dediğim Görünmez Canavarlar , temize geçtiğim Fransızca notlarımı ve izlemesini istediğim birkaç diziyi ona vermiştim.
Çok çılgın duygular eşliğinde ortamı terk ederken kim bilir bir daha ne zaman görürüm diye üzülüp eve gidene kadar somurtup 4 gün sonra aslında çok da kel alaka olmayan bir yerde "tesadüf eseri" karşılaşınca kozmosun benden yana olduğunu anlamıştım.
:)

Sonrası zaten bildiğin konular be yavrucum.
Ben bugün hafızım yanımda olmadan gene aynı Starbucks'ta o günde içtiğim kahveyle ama farklı masada yanımda Aylinimle ilk ikinci yılımızı kutladım.

Mayısa çok var diye söylenip huzurlarından çekiliyorum.
İyi geceler.