cevapsız sorular.

Dışardan bakınca "cool" ya da "umursamaz" görünmekten bu vakte kadar hiç rahatsız olmamıştım. Ama insanların kafenin ortasında kendimi tutaayıp gözyaşlarına boğulduğum anda destek olacakları halde gözlerini fal taş gibi açıp şaşırmalarından çok rahatsız oldum bugün.
Aklımda onlarca cevapsız soruyla kalmış, herkesi memnun etmeye çalışmaktan, herşeyi zamana bırakmaktan, kafamda kurup durduğum onlarca olasılıktan, bazen soluğumun kesilip rengimin atmasına sebep veren olaylardan, boş gözlerle etrafa bakmaktan yoruldum.
Hiç kimseyi istediğim ortak paydada toplayamıyorum, hiç birşeyi akışına bırakamıyorum.
Olmasını istediklerim benim istediğim gibi olana kadar direteceğimi ve insanların da bana diş göstereceğini biliyorum. Olsun, gene de istiyorum.