19022017

Aklımda tamamen bir ses edip çıkmak vardı, blog temasının içine sıçmak sonra gerçekleşti. 9 senedir hala istediği blog düzenine geçmiş olmamak da bana yakışan bir hareket bence de.

Nbr?

Seni galiba ilk defa bu kadar uzun süre boşladım. Ne yalan söyleyeyim her sene başında olduğu gibi " bu sene bloga daha sık yazacağım" cümlesi daha aklımdan geçerken "kandırma lan kendini" dedim. Oysa ki yazacak, buraya not düşecek bir sürü şey oldu. Biraz her gün raporlarla uğraşmaktan bıkmaktan buraya gelemezdim biraz üşengeçlikten biraz benim salaklığımdan. Ama şimdi buraya not düşmek istediklerim var.

Geçen hafta "günün birinde elbet giderim ya hiç acelesi. yok" dediğim bir ülkenin sokaklarında aşırı yürümekten ağlanırken bir yandan da süprizlerle dolu sevgilime hayranlığım giderek artıyordu: ADAM DAĞLARI TEPELERİ YÜRÜYOR AMA YORULMUYOR YA. Şaka bir yana hoş süprizinden ötürü memnundum, ikimizde bu tatili hak etmiştik. İnsan ne kadar sevdiği bir işte de çalışsa arada kaçamak yapıp dinlemek istiyor.

Planların pek de sevgilimin düşündüğü gibi geçmediği, mobil haritası servisinden havanın durumuna kadar her şeyin delirdiği bir anda ama yine de inanılmaz tatlış bir restaurantta dünyanın en güzel evlenme teklifini alırken aşırı ağladım. Gülme ve ağlama eşiğim düşük benim. Mutluyken de ağlayabiliyorum.

Bugün onunla ilk buluştuğumuz günün 6.yılı. Hayatımdaki her insanın hayatıma kendince güzelliklerle geldiğine inanırım. Onunkisinin çok daha farklı olacağı 6 yıl önce bugün hissetmiştim. Hislerimin beni yanıltmadığı ender günlerden biri oldu.

Çorba gibi yazıdan, bana yazmanın iyi geldiğini kendime hatırlatarak bol bol yazdığım zamanlara giriş yapmayı umarak bitiriyorum. He bir de bu burada dursun.

Öpüldün.

Mayıs

Yaşarken, içindeyken saçma sapan gelen olayların dışına çıkıldığında aslında o kadar da kötü olmadığının farkına varmak.Mayıs, senden beklentim büyük. Daha en başından direncimi kırma.

2 oyun birden: Profesyonel ve Hamlet!

Birkaç güne kadar diyip, yazıyı yarım bırakıp 20 gün sonra yayınlamak tabii ki benim işim.

Mart ayında 2 şahane oyuna gitmiş ama sana bunları anlatamamıştım.
Bahsedeceğim 2 oyunda İstanbul Devlet Tiyatroları'nda sahnelenen ve bilet bulması zor oyunlardan: Hamlet ve Profesyonel. Oyunlarla ilgili yazıları yazmadan bitanecik arkadaşım Vişne'me tekrardan teşekkür ediyorum. Hamlet oyunu için biletleri sevgilimle bana şahane bir süpriz yaparak almıştı, Profesyonel içinse biletini bana vermeyi teklif etti. Önce kabul etmedim ama kozmos yine yaptı yapacağını ve Vişne'nin çok önemli bir vizesi ortaya çıkınca bileti yakmak olmazdı.

HAMLET

Oyunlara dair tek görseli bileti olan insan

William Shakespeare oyunlarını liseden beri fırsat buldukça izlemeye çalışıyorum. Devlet Tiyatroları'nın Bülent Emin Yarar ile sahneye koyduğu tek kişilik Hamlet ise kafamda bir sürü soru işaretiyle birlikte biletini kovaladığım bir oyundu. Bilet bulmak zordu. Kafamdaki sorular ise bir hayli fazla. Daha öncesi 2 kere çeşitli tiyatrolarda oyunu izlemiş ve zamanında sevdiceğimin bana kitabını hediye ettiği için Hamlet'i çok iyi biliyordum. Ama dediğim gibi tek kişilik Hamlet nasıl olacak sorusu kafamda dönüp dururken Bülent Emin Yarar o şahane oyunculuğu, harika karakter ve duygu geçişleri ile tokat gibi cevabını yapıştırdı.
Konu hakkında minik bir özet geçmem gerekirse, Kral babası öldürüldükten sonra annesi ile evlenen ve bu sayede tahta geçen amcasından intikam almak isteyen Prens Hamlet'in hikayesinin anlatıldığı bir trajedi.
Şimdi ben böyle anlatınca "sen konuya baya hakimmişsin, bilmeyen gitme belki sıkıntı yaşar, bir şizofrenin duygu geçişlerini anlatan bir W.Shakespeare oyunu sanabilir." diyebilirsin. (Ben de sana cevap olarak "lisede edebiyatta hiç mi Shakespeare'ı işlemediniz?" diyebilirim aslında ya neyse dkjfgnjdfkgnd) Gitmeden önce Hamlet hakkında internette şöyle bir göz atmanı tavsiye ederim bir de şansın yaver giderse bileti önden almaya çalış derim. Karakter geçişlerini önden izlemek şansa belki Bülent Emin'le göz göze gelmek daha da etkileyici kırabilir.


PROFESYONEL

Oyunlara dair tek görseli bileti olan insan vol.2

Bu oyunla ilgili nereden başlasam acaba? 4 sezondur bilet kovalayıp bulamamamdan mı, beklentilerimin bu yüzden inanılmaz yüksek olduğundan mı, gidenlerden hiç kötü bir yorum duymamamdan ve bu yüzden bir nevi benim için "arzu nesnesi" haline gelmiş olmasından mı?

Öncelikle şunu söylemeliyim Bülent Emin Yarar ve Yetkin Dikinciler'in oyunculuğu oyunun kurgusunun çok çok üstünde. Kurgu ve konu çok güzel ama bilmiyorum başka oyuncular oynasaydı bu kadar beğenir miydim, beğenilir miyim merak ediyorum. 

"İnsan geçmişini değiştirebilir mi?" sorusuyla başlıyor Yetkin Dikinciler daktilosunun başında. Sonrasında yine bir "ulan keşke önlerden izleyebilseydim" cümlelerini kurmama sebep olan ön sıralardan seyircilere soru sorarak devam ediyor. Tüm bunlar olup mesleğiyle alakalı bir konuyla alakalı şikayetlerde bulunurken elinde bir koca valizle Bülent Emin Yarar içeri giriyor ve hikaye başlıyor. Zamanında meydanlarda, topluluklarda barış ve kardeşlik için söylemlerde bulunan bir adamla onu senelerce takip etmiş bir polisin seneler sonra karşı karşıya gelmesini anlatan şahane bir oyun. 

Şansım yaver giderse bu oyunu tekrar izlemek istiyorum. Çünkü anlattıkları, hissettirdikleri çok güzeldi.

Gecikmeli olsa da benim sana anlatmak istediğim oyunlar bunlardı. Aradan bu kadar zaman geçince toparlaması tabii ki zor oldu ama yine de gitmek istersen aklında bir fikir olması için buraya not düştüm.

Bir sonraki görüşmeye kadar, öpüldün.

Tembellik

Nbr?

Sana aslında "gittim, okudum, izledim" serimin mart ayını yazmam lazım ama geçtiğimiz ay ilk defa gittiğim tek yer Bağcılar Merkez'di. sıdfhsdkdshnksn
Kitap konusunda da lise zamanında okuduğum ama konusunu gram hatırlamadığım ama son yıllarda herkesin elinde görmekten kus gelen bir kitabı tekrar okudum. Onu da gelip buraya yazarsam höh bana.
Ama tembelliği üstümden attığımda -yani umarım birkaç güne- geçen ay gittiğim 2 şahane oyunu yazacağım sana.
O vakte kadar beklemede kal.

Öpcük.

Gittim, Okudum, İzledim ~ Şubat 2016

Rica ediyorum nazar değmesin, her ay yazabileyim böyle. Bir de hala daha blog temasını değiştirsem mi?

Nbr?

Büyük bir hevesle kendime ödev verdiğim, ay ay gidip gördüğüm, okuduğum, izlediğim şeylerden en çok beğendiklerimi sana anlatma olayına tembellik yapmadığım için mutluyum. -Ne uzun cümle oldu.-

Aslına bakarsan şubata pek güzel başlamamıştım. Hayat her zamanki gibi "her şeyin her zaman benim planladığım gibi gitmediğini/gitmeyeceğini" çaaat diye göstermişti. Neyse. Kozmos başka dert sorun vermesin, her şey bir şekilde hallolur diyip önüme baktım. Lafı uzatmadan sana şubat ayını anlatayım.

Gittim: 7GR

Mekan fotoğraflamayı pek beceremiyorum, genel itibariyle çekiniyorum. Bakalım bu tutukluğumu nasıl yeneceğim. :)

Şimdi internetten bakınca Antalya'da da bir şubeleri olduğunu gördüğüm bu tatlış kahveciye ilk şubatta gidip çektiğim fotoğrafları bulamayınca pazar günü uğradım. Beşiktaş'ta son 1 yılda +20 kahveci açıldığını belki biliyorsundur. Sevdiğim birkaç tanesinden biri de 7gr. Hem kalabalık olmuyor kafanı dinleyip rahatça sohbet edebiliyorsun, hem kahveleri inanılmaz güzel hem de çok güzel şarkılar çalıyor.

Beşiktaş'ta sakin kafayla kahve içmek isterseniz muhakkak uğrayın.

Romantik -ve hamile- minnoşu sevmeyi unutmayın.

Okudum: BİZİM BÜYÜK ÇARESİZLİĞİMİZ.
Şubat ayında aslında okuduğum bir kitap daha var ama ben bu kısımda Bizim Büyük Çaresizliğimiz'den bahsedeceğim.

Sevdiğim yazarların tüm kitaplarını okumaya çalışıyorum. Barış Bıçakçı'da bunlardan bir tanesi. Barış Bıçakçı incecik kitapları, naif kelimeler, güzel cümleleriyle insanın içini huzur dolduran güzel yazarlardan. Benim kendisiyle tanışmam ilk olarak Bir Süre Yere Paralel Gittikten Sonra kitabıyla olmuştu.

Bizim Büyük Çaresizliğimiz, filmi de çekilen bir kitap ve bu kadar geç okumak belki de benim ayıbım, bilemiyorum. Kitap iki sıkı dost olan Ender ve Çetin'in yakın arkadaşlarının kız kardeşi olan Nihal'e ev sahiplikleri yaptıkları dönemde aşık olmalarını anlatıyor. Ender aradan 2 sene geçmiş olmasına rağmen (2 sene diye aklımda kaldı.) Çetin'e kendini anlatma gereksinimi duyuyor ve hem o günleri hem de eski yaşadıklarını anlatarak o zamanki ruh halini anlatıyor. En yakın arkadaşına bir günah çıkarmayla eski platonik aşka olan özlemi anlatan benim için Barış Bıçakçı'nın en zayıf kitabı. Ha dersen ki önermez misin kimseye tabii ki öneririm ama benim elimde 167 sayfalık bir kitap 20 gün süründü. Okuduğum diğer kitapları su gibi akarken bunun bu kadar uzun sürmesi galiba benim hikayeye bağlanamamamdı.

Son dakika çekilmiş fotoğraf.

İzledim: PEAKY BLINDERS

Her ay bir filmden mi bahsetmem mi gerek bu kısımda bilemiyorum ben sana bu sefer bir mini diziden bahsedeceğim.

İngiliz kültürüne, aksanına, taşına-toprağına, gelmişine geçmişine ne kadar hayranım biliyorsun. Sevdiğin önerdiği bu diziye şubat ayında başladım. 1920'lerin başında Birmingham'da geçen bir mafya/gangster dizisi.Dizinin kahramanı Cillian Murphy. Kavga gürültülü, kanlı dizilerden hoşlanmıyorsanız belki sevmeyebilirsin ama görüntü kalitesi, o zamanların kıyafetleri, İngiltere'nin o kapalı havası o kadar güzel ki ilk bölümden itibaren insanı sarıyor. Ayrıca dizide inanılmaz güzel müzikler çalıyor. Klasik İngiliz dizileri gibi sezonlarında az bölüm var. 3. sezon onayını da almış ve sanırım eylül-ekim gibi başlayacak.

İzleyin be.

Benim 2016 Şubat ayım bu şekilde geçti. Bu kadar geç yayınladığıma tabii ki şaşırmıyorum.
Sen şubatta neler yaptın? Bana önerebileceğin neler var?
Öptüm